Istnieją dwa różne rodzaje dorsza:

Osiadły dorsz przybrzeżny przebywa blisko dna i w płytszej wodzie.

Wędrowny dorsz atlantycki przebywa duże odległości i pływa bliżej powierzchni wody.

Ponad 90% dorszy poławianych w Norwegii pochodzi z zimnych i czystych wód Morza Barentsa. Na kilka miesięcy w roku dorosłe osobniki migrują na tarło w kierunku wybrzeży Norwegii.

Podczas długiej wędrówki dorsze wędrowne wykształcają wzmocnione mięśnie – uzyskujemy filety o unikalnej strukturze, dzięki czemu stały się one narodowym przysmakiem znanym pod nazwą Skrei. Dowiedz się więcej o tej bogatej w białko rybie na stronie poświęconej Skrei. 

Słowo „terroir“ oznacza naturalne środowisko, w którym powstaje wino, natomiast „merroir“ pokazuje, że ryby różnią się smakiem w zależności od obszaru, z którego pochodzą.

Klienci są zainteresowani informacjami o pochodzeniu żywności. Nie wystarcza im określenie „łowisko 27“. Merroir pozwala rozróżnić ryby poławiane na różnych obszarach, dzięki czemu uświadamiamy sobie, jak ważna jest czystość naszych mórz.

Informacje o smaku

Zimna woda, silne prądy i porywisty wiatr to trudne środowisko dla człowieka, ale nie dla ryb. Morze Barentsa jest siedliskiem największej populacji dorsza na świecie. Dorsz czuje się tutaj „jak ryba w wodzie“. Ta smaczna, biała ryba była podstawą diety pierwszych Norwegów, którzy musieli przetrwać surowe zimy.

Morze Barentsa zapewnia dorszowi obfitość pożywienia. Na pierwszym etapie życia dorsz żywi się zooplanktonem, krylem i skorupiakami, a następnie mniejszymi rybami, np. gromadnikiem i śledziem. Dorsz doskonale sobie radzi dzięki zdolnościom adaptacyjnym. Dorsz jest rybą denną, żyjącą głęboko w morzu, ale równocześnie dobrze się czuje blisko powierzchni wody.