Jedna z naszych najważniejszych ryb
Dzięki naturalnym warunkom i zrównoważonemu zarządzaniu Norwegia dysponuje największymi zasobami dorsza na świecie. Nie należy się więc dziwić, że gospodarczo zawsze była to nasza najważniejsza ryba niehodowlana, i dlatego nazywamy dorsza białym złotem.
Dorsz norweski to ryba wysokiej jakości
- Obchodzimy się z dorszem ostrożnie
- Otrzymuje się z niego duże filety
- Odchodzą od niego perfekcyjne płatki mięsa
- Posiada dużo wartości odżywczych
- Ma unikalny smak
- Transport trwa zaledwie kilka godzin
Swiezy rzeskoscia zimnych, czystych wod
Zwarte mięso dorsza norweskiego ma delikatnie biały kolor. Dzięki charakterystycznym płatkom i łagodnemu smakowi doskonale nadaje się do różnych dań.
Pozwól się przedstawić
Czego szukać
- Szukaj wydłużonego i mocnego kształtu
- Łukowato wygiętej białej linii bocznej
- Charakterystycznego wąsika na dolnej wardze
Fakty
- Nazwa łacińska Gadus morhua
- Rodzina: Dorszowate
- Maksymalna wielkość: 2 m i 60 kg
- Występowanie: w niezamarzającej części Morza Barentsa
- Główne tarlisko: Archipelag Lofotów/ Vesterålen
- Okres tarła: luty-kwiecień
- Pożywienie: Głównie ryby
Metody polowowe
-
1 Połowy z wykorzystaniem podrywek obsługiwanych ze statku
Okrężnica to ściana tkaniny sieciowej do połowu morskich ryb ławicowych, którą statek otacza ławicę. Następnie okrężnica jest zamykana od dołu, a ławica jest wyciągana lub pompowana na pokład.
Narzędzia połowowe czynne
Aby dokonać połowu, narzędzia trzeba zbliżyć do ryby. Za wyjątkiem niewodów duńskich rybacy zamierzający skorzystać z narzędzi połowowych czynnych muszą uzyskać specjalne zezwolenia. Narzędzi połowowych czynnych nie wolno używać do łowienia ryb dla rozrywki.
-
2 Włoki
Włok morski to wielki wór, który otwiera się, gdy włok jest ciągniony przez statek w wodzie. Jest to podstawowa metoda połowu dorsza w Norwegii.
Narzędzia połowowe czynne
Aby dokonać połowu, narzędzia trzeba zbliżyć do ryby. Za wyjątkiem niewodów duńskich rybacy zamierzający skorzystać z narzędzi połowowych czynnych muszą uzyskać specjalne zezwolenia. Narzędzi połowowych czynnych nie wolno używać do łowienia ryb dla rozrywki.
-
3 Niewody duńskie
Niewody duńskie to forma pośrednia pomiędzy włokiem a połowem sieciowym. Niewód to wielki wór, który zostaje zarzucony wokół ryb, a następnie jest ciągniony na krótką odległość i przeciągany na statek.
Narzędzia połowowe czynne
Aby dokonać połowu, narzędzia trzeba zbliżyć do ryby. Za wyjątkiem niewodów duńskich rybacy zamierzający skorzystać z narzędzi połowowych czynnych muszą uzyskać specjalne zezwolenia. Narzędzi połowowych czynnych nie wolno używać do łowienia ryb dla rozrywki.
-
4 Takle dryfujące
Takla dryfująca składa się z liny głównej utrzymywanej na określonej głębokości przy pomocy przymocowanych w równych odstępach krótszych lin odgałęziających (ang. snoods). Liny odgałęziające mają długość ok. pół metra, a do ich końców są doczepione haczyki z przynętą.
Narzędzia połowowe bierne
Połów jest możliwy, gdy ryba zbliży się do narzędzi połowowych. Jest to metoda konwencjonalna, dlatego statki poławiające w taki sposób nazywamy statkami konwencjonalnymi.
-
5 Sieć
Podczas połowów sieciowych wykorzystuje się ściany tkaniny sieciowej z liną na górze i na dole, dzięki czemu sieć można ustawić w morzu w pozycji pionowej.
Narzędzia połowowe bierne
Połów jest możliwy, gdy ryba zbliży się do narzędzi połowowych. Jest to metoda konwencjonalna, dlatego statki poławiające w taki sposób nazywamy statkami konwencjonalnymi.
-
6 Wędy ręczne
Wędy ręczne są wyposażone w niewielką liczbę haczyków. Służą do połowów w pozycji pionowej w kolumnie wody.
Narzędzia połowowe bierne
Połów jest możliwy, gdy ryba zbliży się do narzędzi połowowych. Jest to metoda konwencjonalna, dlatego statki poławiające w taki sposób nazywamy statkami konwencjonalnymi.
Jak zachowac swiezosc ryby
d 20 lat sprzedaż tradycyjnej białej ryby stale rośnie, natomiast spada spożycie ryby mrożonej i hodowlanej.
Maksymalna świeżość
Należy skrócić czas od połowu do spożycia lub zastosować bardziej rygorystyczną kontrolę temperatury. Temperatura przechowywania ryby wyższa o 5°C oznacza, że jej okres przydatności do spożycia skraca się o ponad połowę.
Wolno użyć terminu „świeża“ na określenie „ryby, która jest schładzana na lodzie, ale nie jest przechowywana w stanie głębokiego zamrożenia“.
Czasami stosuje się schładzanie do niskich temperatur, aby spowolnić proces psucia się ryby. Uważa się, że przechowywanie ryby w temperaturze 2°C przedłuża jej okres przydatności do spożycia do 26 dni.
Raz utraconej świeżości nie można już odzyskać. Proces powolnego psucia się ryby jest nieodwracalny ze względu na sposób, w jaki ryba się psuje.
Bakterie znajdujące się wewnątrz ryby są chronione przez grupy mięśni, które neutralizują działanie chemiczne i promieniowanie UV. Usuwanie nieświeżego zapachu środkami zapachowymi czasowo maskuje kiepską jakość ryby, jednak korzyści są tylko chwilowe.
Ocena jakościryby
Niedawno przeprowadzone badanie w Wielkiej Brytanii wykazało, że większość konsumentów wyrzuca schłodzoną rybę, jeśli była przechowywana w lodówce dłużej niż kilka dni, z obawy przed zatruciem pokarmowym.
Najwyraźniej nie ma jasności co do bezpieczeństwa ryby niepoddanej obróbce termicznej, surowych małży i skorupiaków oraz ryb i owoców morza poddanych obróbce termicznej. Surowa biała ryba jest sama w sobie bezpieczna po obróbce termicznej. Staje się niejadalna na długo, zanim może nam zaszkodzić.
Świeżość ryby ciągle najszybciej i najdokładniej oceniają ludzkie zmysły. Istnieją inne techniki, ale wydają się one problematyczne.
Badania laboratoryjne w celu oznaczenia poziomów ogólnego lotnego azotu zasadowego (TVB-N) i azotu trimetyloaminowego (TMA-N) są czasochłonne i mogą być niedokładne, jeśli ryba nie jest wystarczająco nieświeża. Pojawia się również kwestia braku standardowej metody, co zmniejsza użyteczność analiz chemicznych. Czasami jako wskaźniki świeżości stosuje się testy laboratoryjne.
Nie należy stosować metody badania obecności TVC (ogólnej liczby drobnoustrojów), ponieważ wartość TVC dla ryby wyłowionej bezpośrednio z morza może wynosić 1x105-1x106. Lepszym sposobem wydaje się być pomiar liczby określonych bakterii powodujących psucie się ryby, np. pałeczki ropy błękitnej (Pseudomonas) lub Shewanella.
