Z myślą o przyszłości
Jesteśmy krajem, którego kultura i historia jest nierozerwalnie związana z morzem, dlatego ochrona naszego dziedzictwa i utrzymanie naszych zasobów dla przyszłych pokoleń ma dla nas kluczowe znaczenie. Do gospodarki rybnej i gospodarki łowiskami podchodzimy kompleksowo, przykładając ogromną wagę do ryb, morza, dobra naszych mieszkańców i budzącego zachwyt środowiska.
Nasze zarządzanie i monitorowanie opierają się na podejściu długofalowym. W ten sposób będziemy w stanie zabezpieczyć nasze zasoby rybne, szczególnie dorsza, i chronić podmioty działające w branży oraz nadmorskie społeczności. Każdy etap związany z rybołówstwem, od połowu do sprzedaży, podlega nadzorowi i rygorystycznej kontroli przez kwoty połowowe i zezwolenia. Proces uważa się za najlepiej zorganizowany na świecie.
Proces monitorowania
Unikalna baza wiedzy i doświadczenia Norwegii daje niezrównane możliwości badań i rozwoju sektora ryb i owoców morza na skalę światową. Dzięki prawodawstwu, regulacjom i mechanizmom kontroli badania są wcielane w życie w sposób zrównoważony.
Z jakim rezultatem? Najobfitsze zasoby wysokiej jakości dorsza na ziemi – takie są fakty.
RESEARCH
Institute of Marine Research (IMR)
International Council for the Exploration of the Sea (ICES)
National Institute of Nutrition and Seafood Research (NIFES)
LEGISLATION
Norwegian Parliament
Regulation
The Ministry of Trade, Industry and Fisheries
The Directorate of Fisheries
The Joint Norwegian-Russian Fisheries Commision
Regional Fisheries Management Organisations (RFMOs)
Control
The Directorate of Fisheries
Sales organizations
The Coast Guard
Norwegian Food Safety Authority
Badania
Unikalna baza wiedzy i doświadczenia Norwegii daje niezrównane możliwości badań i rozwoju sektora ryb i owoców morza na skalę światową.
Instytucje badawcze w Norwegii monitorują morza, dbając o to, aby połowy odbywały się w sposób zrównoważony. Obserwują objawy zmian klimatycznych i doradzają w sprawie regulacji dotyczących ochrony ekosystemu. Prowadzą również badania nad znaczeniem ryb i owoców morza w żywieniu człowieka.
Dzięki prawodawstwu, regulacjom i mechanizmom kontroli badania są wcielane w życie w sposób zrównoważony.
Instytucje badawcze w sektorze rybołówstwa:
Instytut badan morskich (IMR)
Instytut Badań Morskich (IMR) to największy ośrodek nauk o morzu w Norwegii, który odgrywa kluczową rolę w prowadzonym przez nas procesie monitorowania. Instytut prowadzi doradztwo na poziomie eksperckim i badania nad akwakulturą i ekosystemami łowisk dorsza: Morzem Barentsa, Morzem Północnym i linią brzegową Norwegii oraz Morzem Norweskim.
Utrzymanie dobrostanu morza jest niezwykle ważne dla naszych tętniących życiem łowisk. Brak zaleceń IMR utrudniłby ten proces.
Miedzynarodowa rada badan morza (ICES)
Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) koordynuje i promuje badania nad oceanografią, środowiskiem morskim, ekosystemem morskim oraz nad morskimi zasobami żywymi w północnym Atlantyku. Rada stanowi główne źródło doradztwa naukowego w zakresie ekosystemu morskiego dla rządów państw i międzynarodowych organów kontroli.
Ustawodawstwo
Ustawa o zasobach morskich reguluje połowy żywych zasobów morskich. Ustawa o uczestnictwie reguluje, kto może prowadzić połowy zarobkowo. Całościowo ustawodawstwo dąży do ochrony zarówno ekosystemu, jak i źródeł utrzymania wszystkich podmiotów związanych z rybołówstwem.
Norwegia wprowadziła surowy zakaz odrzutu w 1987 r. Wrzucanie złowionych ryb z powrotem do morza to nie tylko marnotrawstwo, ale także zaciemnianie obrazu badań naukowych, niezarejestrowane połowy i niedokładne statystyki. Na takim podejściu polega zasadnicza różnica między wspólną polityką rybołówstwa UE (pozbywanie się połowu, którego nie można wyładować) a norweskim systemem zarządzania (obowiązek wyładunku całości połowu).
- Jesteśmy światowym liderem w dziedzinie wprowadzania rozwiązań zmierzających do zakazu odrzutu.
- Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy dorsza w naszych wodach zasadniczo się nie zdarzają.
- Wprowadziliśmy surowe mechanizmy kontroli na lądzie i na morzu dla jednostek zagranicznych i norweskich.
- Norwegia wprowadziła też rygorystyczne zasady stosowania narzędzi połowowych.
Regulacje
Regulacje dotyczące kwot połowowych, międzynarodowych umów w zakresie rybołówstwa i wielkości połowów to kwestie, nad którymi pracują norweskie organy branżowe, aby zapewnić przetrwanie norweskiego rybołówstwa w długofalowej perspektywie.
Dodatkowe informacje o regulacjach znajdziesz tutaj.
Mechanizmy kontroli
Na każdym etapie procesu zarządzania dbamy o to, aby połowy dorsza odbywały się w sposób zrównoważony, od statków rybackich po przetwórnie. Dla dobra przyszłych pokoleń w gospodarce połowami dorsza stosowane są rygorystyczne kwoty i zezwolenia.
Nasze surowe i pionierskie zarządzanie i monitorowanie są uważane za najlepsze na świecie. Od 20 lat zarządzamy zasobami dorsza w oparciu o najlepsze i najnowsze zalecenia naukowe. Cały czas doskonalimy ten proces, aby pozostać na pierwszym miejscu.
Gospodarka połowami ma dla nas fundamentalne znaczenie, dlatego w 1987 r. wprowadziliśmy zakaz odrzutu.
Zakaz ma bardzo duże znaczenie dla efektywności zrównoważonej gospodarki rybnej. Wrzucanie niechcianych połowów z powrotem do morza jest marnotrawstwem, a ponadto generuje niezarejestrowane połowy i niedokładne statystyki, które tworzą fałszywe podstawy naukowej oceny zasobów.
Na takim podejściu polega główna różnica między wspólną polityką rybołówstwa UE (nakaz pozbywania się połowu, którego nie można wyładować) a norweskim systemem zarządzania (obowiązek wyładunku całości połowu).
Na skutek takiego podejścia:
- Jesteśmy światowym liderem w dziedzinie wprowadzania rozwiązań zmierzających do zakazu odrzutu.
- Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy dorsza w naszych wodach w zasadzie się nie zdarzają.
- Wprowadziliśmy surowe mechanizmy kontroli na lądzie i na morzu dla jednostek zagranicznych i norweskich.
- Surowo egzekwujemy też zasady stosowania narzędzi połowowych.
Wprowadziliśmy programy nadzoru i kontroli, które działają w całym łańcuchu ryb i owoców morza. Każda organizacja, która wykonuje zadania związane z produkcją i dostawami dorsza norweskiego, przyczynia się do powstania systemu nadzoru, co z kolei pozwala nam zarządzać ryzykiem, zapewnić bezpieczeństwo ryb i owoców morza oraz chronić interesy konsumentów.
Poziom kontroli jest czasochłonny i stanowi duże wyzwanie dla zaangażowanych podmiotów, lecz norweskie rybołówstwo i dziedzictwo zasługują na takie podejście.
Dyrekcja ds. rybolowstwa
Dyrekcja ds. Rybołówstwa monitoruje i kontroluje cały łańcuch wartości uwzględniający kontrole przy nabrzeżu i sprzedaży, audyty po wyładunku ryb oraz kontrole na morzu. Inspekcje koncentrują się głównie na weryfikacji kwot połowowych oraz na kontroli, czy połowy są prowadzone zgodnie z obowiązującymi regulacjami. Ponadto Dyrekcja ds. Rybołówstwa odpowiada za gospodarkę akwakulturą oraz mechanizmy kontroli akwakultury.
Rybackie organizacje sprzedazy
Organizacje sprzedaży są własnością norweskich rybaków. Organizacje mają na celu opracowanie jasnych, rzetelnych i kontrolowanych warunków w zakresie połowów i handlu rybami i owocami morza w transakcjach zawieranych pomiędzy rybakami a nabywcami. Podlegają one nadzorowi norweskiej Dyrekcji ds. Rybołówstwa. Sprzedaż ryb morskich poza organizacjami sprzedaży jest w Norwegii zabroniona.
Straz przybrzezna
Straż Przybrzeżna prowadzi kontrole zasobów norweskiej floty rybackiej oraz zagranicznych statków wypływających na pełny ocean. Kontroluje czynności związane z połowami przez monitorowanie zasobów, kwot połowowych, inspekcje statków rybackich, kontrole celne i ogólne patrolowanie wód należących do Norwegii.
Dowiedz się więcej o naszym dorszu ze zrównoważonych połowów
Nasze krystalicznie czyste wody zapewniają dorszowi idealny ekosystem, w którym rośnie w siłę, ciesząc nasze podniebienia kruchym i soczystym mięsem. Poniżej podajemy kilka sugestii, gdzie możesz dowiedzieć się więcej, dlaczego norweski dorsz pochodzi ze zrównoważonych połowów.
