Regulacje
Zapewnienie zrównoważonego rozwoju rybołówstwa w przyszłości
Zdolność przewidywania to dobra cecha. Zamierzamy korzystać z zasobów dorsza norweskiego przez wiele lat i z tego powodu wprowadziliśmy pionierskie ramowe zasady kontroli sektora rybołówstwa. Zasady ramowe tworzą wartość poprzez zrównoważone korzystanie z naszych zasobów i dóbr, a lokalne organizacje kontrolują przestrzeganie wytycznych.
Prowadzimy kontrolę całego sektora rybołówstwa zarówno w zimnych, czystych wodach Norwegii, jak i w dalszych rejonach, aby zapewnić najlepszą jakość dorsza. Regulacjom podlega też eksport, w związku z czym rząd i lokalne organy administracji współpracują z Unią Europejską oraz innymi organizacjami międzynarodowymi, wcielając wytyczne w życie.
Regulacje dotyczące ryb i owoców morza
W procesie podejmowania decyzji bierze udział wiele organizacji, stowarzyszeń i organów administracji, w tym organizacje ochrony środowiska i Parlament Sami.
- Organizacje rybaków
- Branże związane z rybołówstwem
- Związki zawodowe
- Parlament Sami
- Lokalne władze
- Pozostali interesariusze, np. organizacje ochrony środowiska.
Ministerstwo Handlu, Przemysłu i Rybołówstwa
Ministerstwo przygotowuje projekty ustaw i przepisów dotyczących rybołówstwa, akwakultury, bezpieczeństwa ryb i owoców morza oraz transportu morskiego, a następnie je uchwala. Koordynuje zarządzanie zasobami, flotę rybacką, udzielanie zezwoleń połowowych i dostępu do łowisk i akwakultury.
W gestii ministerstwa leży negocjowanie kwot połowowych, zawieranie międzynarodowych umów w zakresie rybołówstwa oraz uchwalanie przepisów krajowych dotyczących rybołówstwa. Ministerstwo odpowiada ponadto za politykę i zarządzanie w zakresie akwakultury, zrównoważony rozwój środowiskowy sektora akwakultury włącznie z dobrostanem ryb oraz za zasady udzielania zezwoleń połowowych.
Norwegia była pierwszym krajem, w którym powstało Ministerstwo Rybołówstwa.
Cztery departamenty odpowiedzialne za następujące obszary: Rybołówstwo i Akwakultura; Ryby i Owoce Morza; Zarządzanie Wybrzeżem i Środowisko Morskie; Zarządzanie i Administracja.
Ministerstwu doradzają następujące instytucje: Dyrekcja ds. Rybołówstwa, Norweski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ICES.
Dyrekcja ds. Rybołówstwa
Dyrekcja ds. Rybołówstwa to organ wykonawczy Ministerstwa Handlu, Przemysłu i Rybołówstwa.
Dyrekcja ds. Rybołówstwa sprawuje nadzór nad przestrzeganiem przepisów. W zakresie jej obowiązków leży wyznaczanie kryteriów dostępu do łowisk, regulacje techniczne, wyznaczanie wielkości połowów i ryb w połowie oraz regulacje dotyczące pory korzystania z łowisk.
Dyrekcja sprawuje także całościowy nadzór nad ustawą o hodowli ryb oraz ustawą o akwakulturze oraz nadzór wykonawczy nad realizacją celów politycznych związanych z akwakulturą.
1900
Powstała w 1900 r.
Ponad 500 pracowników.
Główne obszary działania: gospodarka zasobami, akwakulturą i wybrzeżem oraz prowadzenie statystyk.
Wspólna Norwesko-Rosyjska Komisja ds. Połowów
Wspólna Norwesko-Rosyjska Komisja ds. Połowów to komisja dwustronna zajmująca się wyznaczaniem i dzieleniem kwot połowowych dla najważniejszych międzystrefowych zasobów rybnych w Morzu Barentsa i Morzu Norweskim. W skład powyższych zasobów rybnych wchodzą następujące gatunki: dorsz, plamiak, gromadnik i halibut grenlandzki. Kwoty rybne są wyznaczane zgodnie z zaleceniami ICES.
1976
Norwesko-rosyjska współpraca w sprawie badań morskich rozpoczęła się na początku XX w. Formalnie utworzona komisja odbyła pierwsze posiedzenie w 1976 r.
Komisja dąży do długofalowego i zrównoważonego korzystania ze wspólnych zasobów.
Jej prace opierają się na grupach roboczych skoncentrowanych na środkach technicznych, raportowaniu drogą elektroniczną i analizie zasobów. Posiedzenia komisji odbywają się raz w roku.
Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC)
NEAFC to organizacja odpowiedzialna za rybołówstwo w Północno-Wschodnim Atlantyku. NEAFC dąży do zapewnienia długofalowej ochrony i optymalnego wykorzystania zasobów rybnych na swoim obszarze działania, w sposób zapewniający zrównoważone korzyści gospodarcze, środowiskowe i społeczne.
1982
Komisja powstała w listopadzie 1982 r.
W jej pracach bierze udział Dania (w kwestiach dotyczących Wysp Owczych i Grenlandii), UE, Islandia, Norwegia i Federacja Rosyjska.
NEAFC korzysta z doradztwa naukowego ICES.
Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO)
NAFO to międzyrządowa organizacja ds. gospodarki rybnej i badań nad łowiskami, która prowadzi prace nad racjonalną gospodarką rybną i ochroną zasobów. Rada naukowa NAFO jest organem doradczym komisji ds. rybołówstwa, która co roku podejmuje decyzje w sprawie regulacji dotyczących kwot połowowych w obszarze działania NAFO.
1979
NAFO powstała w 1979 r. jako następca Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa na Północno-Zachodnim Atlantyku (ICNAF).
Pracuje nad większością zasobów połowowych Północno-Zachodniego Atlantyku za wyjątkiem łososia, tuńczyka, wieloryba i gatunków osiadłych.
W jej skład wchodzi 12 państw Ameryki Północnej, Europy, Azji i basenu Morza Karaibskiego. Cztery z tych krajów graniczą z obszarem objętym Konwencją NAFO.
Ciąg regulacji prawnych
Sektor rybołówstwa przestrzega ciągu regulacji, które gwarantują, że każdy aspekt połowów dorsza jest przemyślany i odpowiednio prowadzony.
Ciąg regulacji prawnych
Ciąg regulacji prawnych nie ma ustalonego początku ani końca, należy go uznać za proces ciągły. Ramy czasowe ciągu regulacji w przybliżeniu obejmują rok kalendarzowy.
Dowiedz się więcej o naszym dorszu ze zrównoważonych połowów
Nasze krystalicznie czyste wody zapewniają dorszowi idealny ekosystem, w którym rośnie w siłę, ciesząc nasze podniebienia kruchym i soczystym mięsem. Poniżej podajemy kilka sugestii, gdzie możesz dowiedzieć się więcej, dlaczego norweski dorsz pochodzi ze zrównoważonych połowów.
